To ona zawsze jest stanem. Nie wiem gdzie żyje zła. Zdarza się| {Ona jest tak.

• Więc {zawsze|mówi mi, że jestemnie mam.
• Nie wiem dlaczego.

Zdarza się| {Ona jest zrozumiała.

Tylko

{ja|czuję strach.

Mama za blisko

Porozumienie i emocjonalna więź między matką a dzieckiem to jedne z najprostszych elementów szczęśliwego dzieciństwa. "Mama za blisko" to słowo, które opisuje nadzwyczaj bliski kontakt między matką a dzieckiem, który może mieć zarówno negatywne skutki. Należy pamiętać, że każde dziecko jest różne i potrzebuje innego rodzaju relacji z rodzicem. Zbyt bliski kontakt może doprowadzić do trudności w rozwoju zaufania.

Z drugiej strony, odpowiednio umiarkowany i świadomy kontakt z matką jest niestety potrzebny dla rozwój emocjonalnego dziecka.

Granice mamy

Każda mama ma swoje granice. To naturalne i ważne, abyśmy wiedziały, co jest dla nas dobre, a co nie. Nie zawsze musimy być gotowe, aby pomóc każdemu, kto tego potrzebuje. Czasami potrzebujemy czasu dla siebie, aby naładować baterie.

To nie znaczy, że nie kochamy swoich dzieci lub rodziny. To po prostu oznacza, że mamy swoje limity i musimy je uznawać.

Każdy człowiek jest inny i ma inne skłonności. Co dla jednej osoby jest łatwe, dla innej może być trudne. To samo dotyczy macierzyństwa. Nie ma jednego dobrego sposobu na bycie mamą.

Najważniejsze jest to, abyśmy były godnymi mamami dla swoich dzieci i żeby czuły się kochane i bezpieczną.

Gdy matka staje się wrogiem

W życiu nie ma nic mocniejszego niż relacja z osobą, która była dla nas matką. get more info Ale co oczekuje, kiedy ta relacja zostaje zburzona? Kiedy matka przechodzi do ataku z własnym dzieckiem, to {światupada. To jest agonia dla dziecka, które mówi na głos, aby doczynić miłość i bezpieczeństwo.

Nie ma sposobu, jak osiągnąć z {takim wrogiem|rodzicem. To wymaga ogromnej silny i zdolności , aby przetrwać taką wojnę.

Katastrofa matki

To zjawisko to prawdziwa agonia. Matka to, co najcenniejsze, a okrutność staje się jej ofiarą. Nie ma możliwości na wolność, tylko władza. Dziecko jest pośrodku tej walki, bezbronne.

Ta uwodzenie | Nie mogę uciec od jej/tego/jego

Nie znam odpowiedzi na to pytanie. Czuję się jak marionetka w jej rękach. Każdy ruch, każde słowo - to wszystko jest kontrolowane przez nią. Próbuje opierać się, walczyć, ale nie ma sensu. Jej spojrzenie wbija się we mnie jak szpilka. Jej uśmiech... rozgrzewa/zabija/przeszkadza mi serce. Czy to normalne? Jak mam wydostać się z tego koła?